Wybór właściwej metody antykoncepcji jest kwestią bardzo indywidualną. Trzeba zwrócić uwagę na skuteczność metody, ale przede wszystkim na bezpieczeństwo danego środka antykoncepcyjnego dla zdrowia kobiety.
Antykoncepcja a wiek
Dla nastolatek, które przynajmniej rok miesiączkowały, lekarz może przepisać tabletki antykoncepcyjne jednofazowe, dwuskładnikowe z niską zawartością hormonów płciowych. Tę metodę antykoncepcji stosuje się u dziewcząt powyżej 16 roku życia i poniżej 20 roku życia, w połączeniu z drugą metodą antykoncepcji, jaką jest prezerwatywa.
Wiek 20-35 lat to wiek największej płodności w życiu kobiety, dlatego zalecana jest antykoncepcja hormonalna, która jest uznawana za najskuteczniejszą metodę antykoncepcji. Dla kobiet, które nie mogą z jakichś przyczyn przyjmować tabletek antykoncepcyjnych, ginekolodzy polecają plastry antykoncepcyjne, zastrzyk antykoncepcyjny lub dopochwową antykoncepcję estrogenowo- progesteronowi, czyli tzw. pierścień dopochwowy umieszczany raz na trzy tygodnie.
Największą skuteczność wykazuje spirala antykoncepcyjna, czyli wewnątrzmaciczny system uwalniający levonorgestrel, który implantowany jest raz na 3-5 lat. Istnieją również implanty podskórne, które także powtarzane są co 3 lata. Metody te nie powodują ryzyka związanego z błędnego stosowania przez kobietę.
Kobietom powyżej 35 roku życia zalecane są tabletki jednoskładnikowe, ponieważ dochodzi już do spadku zdolności rozrodczych. Poza tym stosowane są także zastrzyki, implanty podskórne oraz spirala antykoncepcyjna.
Antykoncepcja po porodzie.
U kobiet po porodzie karmiących piersią można zastosować antykoncepcję po okresie połogu. Dozwolona jest mini pigułka zawierająca niską dawkę hormonu gestagennego, spirala antykoncepcyjna, zastrzyk antykoncepcyjny oraz implanty podskórne. Tabletki zawierające gestageny w minimalnych stężeniach przenikają do pokarmu matki i nie wpływa to na rozwój dziecka. Jeśli kobieta nie karmi piersią, oprócz powyższych metod można zastosować tabletki dwuskładnikowe, plastry oraz krążek dopochwowy.
Antykoncepcja a choroby przewlekłe.
Warto pamiętać, że opisane metody nie chronią przed zakażeniem wirusem HIV oraz chorobami przenoszonymi drogą płciową. W tym celu najlepszym rozwiązaniem jest prezerwatywa. Jest to tzw. mechaniczna metoda antykoncepcji. Kobieta powinna poinformować ginekologa o istniejących chorobach przewlekłych takich jak np. cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroba zakrzepowo-zatorowa, mięśniaki macicy, nowotwory. Lekarz dobierze odpowiednią metodę antykoncepcji, mając na uwadze przede wszystkim zdrowie pacjentki.
