Z pomocą teleskopu Keplera odkryto kolejne globy – najbardziej ze znanych przypominające Ziemię.
Okrążają odległą o 1200 l at świetlnych od naszej planety gwiazdę z konstelacji Lutni – liczącego 7 mld lat karla Kepler 62 o rozmiarach 2/3 Słońca i o jednej piątej jego jasności. Kepler 62f jest małą, zapewne skalistą planetą o średnicy równej 1,4 średnicy Ziemi i nieznanej jeszcze masie. W trakcie jej trwającego 267,3 ziemskich dni roku do powierzchni planety dociera około dwukrotnie mniej promieniowania niż do Ziemi.
To jedna z dwóch superziem odkrytych w strefie zamieszkania gwiazdy Kepler 62 – obszarze, w którym muszą się zawierać orbity planet, jeśli na ich powierzchni ma się utrzymywać ciekła woda. Sąsiadka Kepler 62f, Kepler 62e, ma średnicę 1,6 razy większą od Ziemi i okrąża gwiazdę w ciągu 122,4 dnia. Natężenie docierającego do niej promieniowania jest o 20% większe niż w przypadku Ziemi. Obie planety są najmniejszymi planetami pozasłonecznymi odnalezionymi w strefie zamieszkania swojej gwiazdy. Są stosunkowo niewielkie, więc prawdopodobnie są ciałami skalistymi, a nie minigazowymi kulami podobnymi do Neptuna. Obu superziemiom towarzyszą trzy pozostałe gorące planety układu, poruszające się bliżej Kepler 62.
