Kontrola jakości wykonywanych połączeń spawalniczych jest podstawą w produkcji wszystkich urządzeń. Musimy być bowiem pewni że wykonane połączenia są solidne i nie ulegną uszkodzeniu. Istnieją dwa rodzaje badań tych połączeń, nieniszczące i niszczące. Badania nieniszczące nie uszkadzają spawów i nie ingerują w nie.
Badanie nie uszkadza więc spoiny i nie osłabia materiałów. Badanie spawów niszczące należą natomiast do grupy tych które ingerują w strukturę spawów i osłabiają je. Najbardziej podstawową techniką badania jest banie wizualne. Jak się pewnie domyślacie polega ono na dokładnych oględzinach spawu i znalezieniu ewentualnych niedociągnięć. Kolejna jest metoda magnetyczno-proszkowa. Jest top metoda do wykrywania powierzchniowych niezgodności spawalniczych w ferromagnetycznych złączach spawanych. Polega na namagnesowaniu elementu i odczytaniu wskazań. Jeśli będą one odbiegać od normy oznacza to że spaw ma luki bądź nie spala dostatecznie elementów. Dość powszechnie stosowana jest również metoda radiologiczna, gdzie to na podstawie zdjęć rentgena można określić jakość wykonywanych połączeń. Badania penetracyjne natomiast są wykonywane po oględzinach wizualnych. Ich zadaniem jest sprawdzenie czy spoina jest ciągła i wykazać jeśli powstały jakieś przerwy czy pęknięcia. Konieczne jest zastosowanie odpowiednich środków które wnikają w nieciągłości oraz po upływie czasu w sposób wizualny je pokazują. Przed rozpoczęciem badania należy badaną powierzchnię oczyścić i wysuszyć., dzięki temu mamy pewność o prawidłowości w wykonywanym badaniu.
Testowanie twardości jest jedną z podstawowych metod sprawdzania trwałości metalu. Wykonuje się trzy podstawowe techniki tej próby. Pierwsza z nich to metoda Brinella. Pomiar wykonuje się na twardościomierzu hydraulicznym. Wywiera on nacisk na metal dopóki nie uda mu się stworzyć wgłębienia. Wadą jest konieczność wykonania pomiarów średnicy odcisków oraz dalsze ich wyczytanie twardości z tablicy jak i niemożność zastosowania właśnie tej metody do twardych próbek o niewielkich wymiarach. Kolejna z metod to metoda Rockwella. Polega ona na dwustopniowym zagnębianiu elementu w badany materiał. Następnie mierzymy trwały odcisk przy już określonym obciążeniu. Plusem tej metody stanowi pomiar materiałów najróżniejszego rodzaju, miękkich jak i bardzo twardych. Za pomocą tej metody można badać nawet bardzo cienkie blachy metalowe. Odczyty sprawdza się za pomocą wzoru i dzięki temu wiemy jak twardy jest materiał. Ostatnia z metod to metoda Vickersa. W tym przypadku zastosowany jest element penetrujący czyli diamentowy ostrosłup. Pomiary wykonuje się za pomocą twardościomierzy z hydrauliczną regulacją obciążania wyposażonymi w m.ini mikroskop pomiarowy.
